13 grudnia 1981 roku formalnie decyzją Rady Państwa (antydatowaną na 12 grudnia), a faktycznie gen. Wojciecha Jaruzelskiego, o północy został wprowadzony stan wojenny.
Powołano oficjalnie (stworzoną poprzedniego dnia) Wojskową Radę Ocalenia Narodowego. Było to ciało niekonstytucyjne, w rzeczywistości pozbawione realnej władzy, którą miała grupa działaczy partyjnych i wojskowych skoncentrowana wokół generała Wojciecha Jaruzelskiego. Internowano działaczy „Solidarności” i wielu organizacji opozycyjnych (w sumie w pierwszych dniach stanu wojennego ok. 5000 osób; łącznie około 10 tysięcy) oraz dla efektu propagandowego niektórych byłych członków kierownictwa PZPR z Edwardem Gierkiem na czele i nieznaną liczbę przestępców kryminalnych. Zawieszone zostały związki zawodowe oraz wiele organizacji społecznych, a także cześć kanałów telewizji i radia oraz większość gazet. Zawieszono naukę w szkołach i na uczelniach, wprowadzono cenzurę korespondencji, przerwano łączność telefoniczną, zmilitaryzowano najważniejsze zakłady pracy i wprowadzono godzinę milicyjną.
[youtube_sc url=”http://www.youtube.com/watch?v=wBkm0hGPcUc”]
W drobiazgowo przygotowanej operacji w nocy z 12 na 13 grudnia wzięło udział ponad 30 tysięcy funkcjonariuszy MSW i ponad 70 tysięcy żołnierzy, łącznie ponad 3200 pojazdów pancernych (czołgów i transporterów). Wprowadzenie stanu wojennego zostało ogłoszone oficjalnie przez Polskie Radio o godz. 6.00 rano w wyemitowanym (i powtarzanym następnie wielokrotnie w radio i telewizji) przemówieniu Jaruzelskiego. Liczbę ofiar pacyfikacji strajków i demonstracji oraz zabójstw działaczy opozycyjnych, których okoliczności nie wyjaśniono, szacuje się na kilkadziesiąt osób. Pamiętać należy też o trudnej do oszacowania liczbie osób, która zmarła ze względu na niemożność wezwania pomocy medycznej w pierwszym okresie stanu wojennego.
Źródło:
pamiec.pl