ALF po 14. kolejce – relacja.
FC Sąsiedzi – Włatcy Stadionuf 6:4
Pojedynek ważny dla obu ekip. Zwycięstwo Sąsiadów umocniłoby ich pozycję w środku ligowej tabeli, włatcom – po efektownej wygranej z Los Kojotos II – dałoby kolejny, dynamiczny impuls do wygrzebywania się z dołu po wiosennej zapaści. Mecz, jak to bywa gdy najważniejsze są punkty, pozbawiony był kompletnie technicznych fajerwerków, za to aż kipiał energią, tempem i walką. Do przerwy na New Village Stadium było 3:2 dla FCS, ale biorąc pod uwagę w miarę wyrównaną grę, nie był to wynik gwarantujący ostateczny sukces. Pierwsze minuty drugiej odslony zdawały się potwierdzać tą tezę; władcy zaatakowali, włatcy narzucili swoją narrację i w efekcie wyszli na prowadzenie 4:3. Niestety tego pozytywnego trendu nie udało im się utrzymać do końca meczu – za sprawą bardzo skutecznego tego dnia snajpera sąsiadów, Artura Harata, który przypomniał sobie najlepsze momenty z początkowego okresu swojej Orlikowem gry, FCS wyrównało, a potem dołożyło jeszcze dwa „oczka”. Na plus władcom trzeba zaliczyć to, że do końca nie rezygnowali i próbowali urwać choćby punkt (znakomita, ale nie wykorzystana sytuacja, „sam na sam” z..pustą bramką Artura Legienia).
Wyróżnienia: w FCS dla strzelca pięciu bramek Artura Harata i Marcina „Misia” Matusiaka; w drużynie Włatcuf Stadionuf dla Mariusza Pyki i Rafała Ramendy.
Orzeł – Los Kojotos II 8:3
Orzeł, trzecia siła ALF, w konfrontacji z beniaminkiem był zdecydowanym faworytem i jako taki nie zawiódł. Walczaki zagrały spokojnie, bez szarżowania, sporadycznie podkręcając tempo (z szybką piłkę na Migdałka lub Nowaka) – i to wystarczyło na odniesienie pewnego zwycięstwa. Kojoty numer 2, w nieco wzmocnionym składzie, rozegrały zupełnie przyzwoite zawody; ciągle jednak muszą pamiętać o tym, że na orlikowych boiskach atakowanie całym zespołem, bez asekuracji i zabezpieczenia tyłów, najczęściej kończy się bramką.. dla przeciwnika.
Najlepsi ? W Orle; Kuba Migdałek, Zbigniew Mitoraj, Przemysław Płonka; w Los Kojotos II: kapitan Zbigniew Sroczyński, bramkarz …… (na ten moment, mimo usilnych starań, nie uzyskało mi się ustalić jego personaliów) oraz Bartek Witkowski.
Gluty z Kalkuty – Streed Squad 5:2
Zespoły z bezpośredniego sąsiedztwa w tabeli czyli mecz na… „wyrwanie się z towarzystwa”. Podziwiam ekipę glutów, która, już od wiosny, nękana notoryczną plagą kontuzji (aktualnie z tego powodu poza składem znaleźli się: Korczyk, Niemiec, Bułaś i – tak „pół-na pół poskładany” – Daniel Żmuda), potrafi mobilizować się, walczyć ( walczyć c a ł y m z e s p o ł e m!) i zdobywać punkty. Tak było i w tym twardym, zaciętym meczu. Co prawda do przerwy gluty prowadziły skromnie 2:1, ale w drugich dwudziestu pięciu minutach ich przewaga nie podlegała już dyskusji i to przełożyło się na pewne zwycięstwo 5:2. Aha! gdy już mówimy o kadrach; w szeregach uliczników zabrakło defensora Przemka Sroczyńskiego, ale za to po raz pierwszy w tegorocznej edycji pojawił się (powrócił) napastnik Władysław Gawłowski.
Wyróżnienia: w glutach dla Mateusza Królickiego, Kamila Baścika i Kamila Forysia, w Streed Squad? Tym razem – mimo, że zespól ogólnie zagrał nieźle – trudno znaleźć jakąś szczególnie wyróżniającą się na tle reszty jednostkę..
31.08.2012
KCP Team – Bajer
Mecz przełożony
Ultras Kęty – Oldboje 6:2
Co tu dużo mówić: ultrasi są w wielkim gazie. Mecz zespołem oldbojów andrychowskiego „Beskidu” – jak w poprzedniej rundzie – rozpoczął się od wzajemnego badania i kilku sytuacji bramkowych (słupek pasów po strzale z dystansu i dwa, bardzo groźne „dymy” w wykonaniu kęczan w polu karnym rywala). Pierwsza bramka, zdobyta niesygnalizowanym, płaskim strzałem z dystansu, przez Bogumiła Olesiaka, oznaczała koniec harców. Druga – tym razem dzieło niezawodnego snajpera Mateusza Gębołysia – postawiła pasy w bardzo trudnej sytuacji. Co prawda, w miarę szybko udało im się odpowiedzieć sprytnym golem kontaktowym Leszka Kajfasza, ale liderzy ALF nie dopuścili do „sportowej eskalacji wydarzeń” i strzelając kolejne bramki odnieśli zasłużone i wysokie zwycięstwo. Co jeszcze można powiedzieć o tym spotkaniu? Było – jak to zwykle bywa, gdy grają „starsi panowie” – twarde, dynamiczne, grane „na maxa” do ostatniej minuty, bez odpuszczania i oczywiście – jakże by inaczej – z rytualnym już niemal „iskrzeniem” między pojedynczymi ogniwami (przykład? zawodnik Kajfasz przez dobrych kilka minut potrafił toczyć ożywioną, słowną polemikę z zawodnikiem Olesiakiem w kwestii dotyczącej rzekomo brutalnego ataku nogi tego ostatniego na jego nogę).
I jeszcze jedno: zarówno ultrasi jak i oldboje stwarzali sobie sporo sytuacji bramkowych*, ale – pamiętajmy! – celem głównym w futbolu nie jest ich stwarzanie, tylko w y k o r z y s t y w a n i e.. W tym elemencie ultrasi byli tego wieczoru zdecydowanie lepsi.
*PS bardzo widoczną – ze względu na owo wykorzystywanie, czy raczej niewykorzystanie sytuacji strzeleckich – była absencja w szeregach pasów ich jedynego, „pełnokrwistego” napastnika Łukasza Lachendry.
Wyróżnili się: w Ultras Kęty – Mateusz Gębołyś, Wojciech Wilki i Bogumił Olesiak; w Oldbojach – Sebastian Pilarski, Grzegorz Mizera i Zygmunt Mizera.
Paweł Kłaput
Szczegółowe tabele, wyniki i strzelcy bramek znajdują się na www.alfnw.futbolowo.pl