„Wytrwałam, wróciłam, jestem i…będę” – o depresji

depresja„Byłam smutna i zniechęcona do życia, niezdolna do stawienia czoła najmniejszym problemom. Z energicznej, towarzyskiej kobiety, stałam się przygnębioną, zamkniętą w sobie istotą. Czułam się nierozumiana przez rodzinę, znajomych. Było mi źle, tak bardzo źle, że aż trudno to określić…” – opisuje Pani Anna pacjentka z diagnozą depresji. Czym zatem jest depresja? Wszechogarniającym smutkiem jak opowiada Anna?
Depresja jest pojęciem wieloznacznym. Potocznie określa przygnębienie, złe samopoczucie, obniżenie nastroju; z medycznego punktu widzenia depresja to san chorobowy, szczególnego rodzaju zaburzenia nastroju i emocji wymagające pomocy lekarskiej. Granica między „normalnym przygnębieniem” a depresją jako stanem chorobowym bywa nieostra.
„Ciężko jest żyć z depresją – mówi Pani Anna, masz wrażenie, że zapadasz się w nicość, oglądasz świat jakby zza szyby. Żyjesz wśród ludzi, ale właściwie czujesz jakbyś była gdzieś obok, gdzieś daleko…”

Co jest zatem istotą depresji? Czy to tylko suma przykrych przeżyć i zagubienia, osamotnienia? Czy typem osobowości, tłumieniem złości? A może niewłaściwym sposobem myślenia? Czy może jest uszkodzeniem niektórych ośrodków ludzkiego mózgu?
Pani Anna podkreśla: „Nie mogłam kontrolować swoich myśli. Rady otoczenia – weź się w garść, tak przecież nie można żyć – powodowały, ze czułam się gorzej”.

Depresja jest zjawiskiem skomplikowanym i bogatym. Wydaje się uzasadnione patrzeć na depresję jako na trwający proces, którego objawy są ostatecznym i najbardziej dotkliwym zakończeniem. Tak rozumiana depresja to pewnego rodzaju rozwój zarówno psychologiczny – osobowości jak i patofizjologiczny – somatyczny, prowadzący do zespołu jawnych objawów klinicznych. W procesie tym ogromną rolę odgrywają: czynniki genetyczne, doświadczenia społeczne, rozwijający się typ osobowości, dysfunkcje układu neurowegetatywnego, hormonalnego, immunologicznego związanych z szeregiem mechanizmów fizjologicznego stresu, stresujące wydarzenia szczególnie te o przewlekłym charakterze, zażywanie niektórych leków czy substancji oddziałujących na ośrodkowy układ nerwowy , nadużywanie narkotyków, urazy głowy czy wreszcie wrażliwość na światło i pory roku. Wiele z tych czynników jest typowych dla okresu dziecięcego czy młodzieńczego, inne są charakterystyczne dla okresu życia dorosłego. Choć nie znamy dobrze przyczyn tej choroby to z pewnością nie możemy upatrywać ich tylko w jednym czynniku.

Choroba objawia się długotrwałymi:
– zaburzeniami snu polegającymi na budzeniu się w nocy, spłyceniu snu lub całkowitej bezsenności
– lękiem, niepokojem często pojawiającym się tuż po przebudzeniu
– zmianami nastroju określanymi niejednokrotnie jako „chandra”, drażliwość
– napięciem nerwowym często o charakterze rozdygotania trudnym do opanowania
– obniżeniem nastroju z niechęcią do czynności, które sprawiały przyjemność czy satysfakcję
– utratą pewności siebie z wycofaniem, pesymistycznym spojrzeniem na świat
– kłopotami z koncentracją
– małą aktywnością fizyczną, psychiczną i seksualną
– występowaniem szeregu dolegliwości fizycznych

Stany depresyjne mogą pojawiać się okresowo lub przejść w stan chroniczny, upośledzając w sposób znaczący codzienne funkcjonowanie człowieka.

Skutecznymi sposobami leczenia są: farmakoterapia i psychoterapia. Nie są to metody alternatywne, pomiędzy którymi możemy wybierać. Są to formy pomocy, które jak wskazują badania, połączone, przynoszą lepsze efekty w leczeniu pacjenta i powinny być standardem w leczeniu chorych na depresję. W wypadku wyraźnego nasilenia objawów depresji szczególnie tych o charakterze somatycznym powinno się wdrożyć leczenie farmakologiczne. W wielu przypadkach zapewnia ono szybką i skuteczna pomoc. Psychoterapia wskazana jest głównie w tych przypadkach depresji, gdzie pojawiają się problemy z osobistym rozwojem, typem osobowości, sposobem myślenia i reagowania oraz problemami z życiowym funkcjonowaniem. Faktem jest, że wskazania do psychoterapii nie zachodzą u każdej osoby z depresją. Są bowiem stany depresyjne nie mające związku z problemami psychologicznymi danej osoby.

„Przebyłam długą i żmudną drogę powrotu do zdrowia, były chwile, że chciałam się już poddać, lecz dzięki pomocy, wytrwałości i ciepłu jakie mi okazano wytrwałam, wróciłam, jestem i będę” – wyznaje pani Anna.

Wyniki leczenia depresji zależą od wielu okoliczności. Zazwyczaj rokowania są dobre jeśli chodzi o doprowadzenie do ustąpienia lub złagodzenia objawów depresji. Trwa to zwykle od kilku tygodni do kilku miesięcy. Mniej optymistycznie wygląda sprawa nawrotów depresji, które nie są rzadkością. Taki jest bowiem charakter tej choroby. Dlatego też po ustąpieniu depresji warto przez dłuższy czas przyjmować profilaktycznie leki przeciwdepresyjne.

REJ

Na zlecenie Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kętach.

Człowiek – najlepsza inwestycja
„Czas aktywności szansą na zmiany. Projekt realizowany na terenie Gminy Kęty.”

Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

logo_efs_kapital_ludzki

Ten wpis został opublikowany w kategorii Aktualności, Inne, Społeczne, Urzędowe i oznaczony tagami , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Czas na wpisanie wyniku operacji minął. Proszę przeładować CAPTCHA za pomocą ikonki (strzałki).

*